W wolierze w kompleksie Ameryka Południowa, pod okiem rodziców, buszuje młode kariamy czerwononogiej, długonogiego ptaka z południowoamerykańskich sawan. Kariamy ze względu na swój przenikliwy głos są hodowane przez rdzennych mieszkańców w charakterze stróżów.

Kariama czerwononoga jest hodowana w Zoo Ostrava od 2007 roku, kiedy to sprowadzono rocznego samca a o rok później dołączyła do niego młoda samica. Para już w 2009 roku odchowała swoje pierwsze młode. Od tego czasu ptaki odchowały już ponad dwadzieścia piskląt. W poprzednich latach odchów odbywał się na zapleczu a w części ekspozycyjnej w ciepłej części roku przebywały odchowane młode osobniki. W tym roku opiekunowie przenieśli parę hodowlaną do ekspozycji, do woliery w ekspozycji Ameryka Południowa. Para zagniazdowała pomimo tego, że nie była jeszcze przyzwyczajona do nowego miejsca. Kariamy w podwyższonym miejscu budują gniazda z wiórów, gałązek i słomy. Samica złożyła w gnieździe trzy jaja. Oboje rodzice na przemian wysiadywali jaja przez około 30 dni.

W dniu 10 lipca 2025 r. wykluło się jedno młode, pozostałe dwa jaja były niezapłodnione. O młode troszczą się oboje rodzice. Karmią je różnymi gatunkami owadów (np. świerszczami, larwami potokowców), myszątkami, drobnymi gryzoniami, a później także kurczaczkami. Ciekawostką jest to, że kariamy uwielbiają ogony myszy i szczurów. Przypuszczalnie przypominają one im węże, które stanowią część ich diety w środowisku naturalnym. Pisklę dobrze się rozwija i szybko rośnie. Po około miesiącu opuściło gniazdo i obecnie zaczyna samodzielnie, pod czujnym okiem rodziców, spacerować po wolierze.

Kariama czerwononoga (Cariama cristata) zamieszkuje sawanny Ameryki Południowej (tzw. pampy). Budową ciała i zachowaniem przypomina raczej nandu pampowego. Świadczy o tym również nazwa, która pochodzi od rdzennego słowa „seri” – mały i „ema”, które jest pierwotną nazwą nandu, czyli małego nandu. Podobnie jak nandu porusza się raczej po ziemi i potrafi bardzo szybko biegać (z prędkością 25–40 km/h). Pomagają jej w tym długie i silne nogi. Rzadko lata, wylatuje tylko na korony drzew na noc oraz w okresie lęgowym lub w przypadku dużego zagrożenia. Jeśli jednak nie obawia się przeciwnika, próbuje go przepędzić kopniakami. Żywi się bezkręgowcami i małymi kręgowcami (na przykład żabami, jaszczurkami, gryzoniami i mniejszymi ptakami), potrafi upolować nawet jadowitego węża. Ofiarę zabija, trzymając ją w dziobie i uderzając nią o ziemię.

Powrót do aktualności