Ekspozycje i ciekawe miejsca
Pandka ruda
Ekspozycja pandki rudej znajduje się blisko kiosków i częściowo przylega do wybiegu jeleni milu chińskich. Zoo Ostrava hoduje pandki od 2007 roku. Pandki tu też wyprowadzają młode.
Pandka ruda (Ailurus fulgens fulgens)
Pandka ruda jest jedynym przedstawicielem rodziny pandkowatych (Ailuridae) i nie ma wiele wspólnego z czarno białą pandą wielką (Ailuropoda melanoleuca), która jest w rzeczywistości wyspecjalizowanym gatunkiem z rodziny niedźwiedzi (Ursidae). Od swojej sławniejszej imienniczki odróżnia się całą gamą znaków i właściwości, zwłaszcza jednak wielkością i kolorem.
Pandka zamieszkuje lasy z bambusami na wysokościach powyżej 2000 m n.p.m w południowych Chinach, Birmie i Nepalu. W dżungli widuje się pandkę nieczęsto. Jej płomienne futerko rzuca się w oczy na wybiegu w zoo, natomiast w rodzimych lasach stanowi wspaniałe maskowanie, zwłaszcza kiedy jego właścicielka przycupnie na rudokorym drzewie. Dzięki gęstemu futerku pandka ruda jest dobrze przystosowana do życia w chłodnych warunkach, więc latem woli spędzać czas na konarach drzew w chłodnym cieniu. Drapieżnik ten jest aktywny rankiem i o zmroku. Swe terytorium dokładnie znakuje wydzieliną gruczołów ukrytych w gęstej sierści w okolicach odbytu. Najczęściej pandka ruda schodzą na ziemię, kiedy musi iść do toalety. Wtedy mknie po pniu głową do dołu. Aby sprawniej się poruszać, obraca łapki o 180 stopni – tak, jakby ludzkie stopy obróciły się piętami do przodu. Wszystko po to, aby zaokrąglone pazury pandki pod lepszym kątem zahaczyły się o korę drzewa. Również częściowo chowane pazurki ułatwiają jej wspinaczkę. Podeszwy jej stóp są pokryte sierscią, która zabrania poślizgom na mokrych gałęziach i skutecznie izoluje w okresie zimy. Ważną rolę w utrzymaniu równowagi odgrywa półmetrowy puchaty ogon.
Od czasu do czasu schodzi też po jedzenie. Pomimo tego, że pandka jest drapieżnikiem, w jej diecie dominuje pokarm roślinny i nawet zimą odżywia się w 80% liściami i pędami bambusa. Gałęzi drzew i pędy bambusa przytrzymuje sobie za pomocą kości nadgarstka przekształconej w dodatkowy, tak zwany „szósty palec”. Ponadto żywi się różnymi owocami, jajami ptaków i małych zwierząt.
W naszym zoo dieta pandek jest wzbogacana o owady, owoce i specjalną mieszankę granulek.
Pandki nie potrafią trafić błonnika, więc z pożywienia uzyskują niewiele energii. Zatem ich aktywność jest ograniczona.
Pandki wyprowadzają młode w dziuplach. Młode zwykle opuszczają swoją dziuplę po ok. 90 dniach po urodzeniu. W opiece ludzkiej pandki rozmnażają się stosunkowo dobrze, lecz dojrzewają wolno.
Liczbę pandek rudych szacuje się na zaledwie 10 000 osobników, przez co została zaklasyfikowana na Czerwonej Liście Zagrożonych Gatunków IUCN do kategorii „zagrożona wyginięciem”. Jej pogłowie maleje zwłaszcza z powodu wycinania lasów azjatyckich, wypasania, wzrostu zaludnienia i popytu na ich futra.
