Pawilon Słoni został otwarty w listopadzie 2004 roku. Zamieszkuje go grupa 5 słoni indyjskich (Elephas maximus).
Dzikie słonie indyjskie zamieszkują lasy deszczowe Azji Południowej i Południowo-Wschodniej. Żywią się wyłącznie pokarmem roślinnym (trawą, liśćmi, korą i gałęziami drzew). Zjadają do 250 kg pokarmu roślinnego dziennie i wypijają do 200 litrów wody. Śpią tylko 2-4 godziny na dobę i spędzają dużo czasu na jedzeniu, nawet w nocy. Okres ciąży samicy trwa 18-22 miesięcy.
Słoń indyjski jest klasyfikowany jako zagrożony na Czerwonej Liście IUCN. Przyczynami zagrożenia są kłusownictwo, ograniczone obszary rezerwatów, a także prześladowania słoni, które niszczą pola rolników z powodu braku naturalnego pożywienia. Pod opieką człowieka słonie mogą żyć do 70 lat. W przeszłości były wykorzystywane do walk, festiwali i pracy.
Hinduski bóg Ganesha jest przedstawiany w postaci słonia, który przynosi radość i szczęście.
Przed pawilonem można się zatrzymać koło malowideł naściennych wymarłych trąbowców i słonia indyjskiego do porównania (w skali 1:1), lub przyjrzeć się szkieletom i modelom grupy ssaków, tzw. afroterom, czy porównać siebie z modelami największych ssaków:
- płetwala błękitnego (Balaenoptera musculus), który osiąga długość 24-30 m i waży nawet 150 ton
- kaszalota spermacetowego (Physeter macrocephalus), największego mięsożernego ssaka świata (czaszka).
